powrót

Początki wspólnoty

Początek Wspólnoty związany jest z o. Tomaszem Alexiewiczem OP, który we wrześniu 1980 roku trafił do Poznania. W czasie swoich zakonnych studiów spotkał się z Odnową Charyzmatyczną i zapragnął w ramach Duszpasterstwa Akademickiego stworzyć grupę w tym nurcie. Pierwsze spotkanie Jerozolimy odbyło się we wtorek 7 października 1980 roku, w Uroczystość Matki Bożej Różańcowej - uroczystość patronalną akademickiego kościoła OO. Dominikanów w Poznaniu. Tydzień wcześniej spotkali się studenci z doświadczeniem oazowym, którzy odpowiedzieli na wywieszone na tablicy w duszpasterstwie ogłoszenie – pierwsi animatorzy Wspólnoty. Na początku nie miała swojego imienia. Inspiracją do jego poszukiwania były usłyszane podczas I Ogólnopolskiego Kongresu Odnowy w Duchu Świętym (odbywało się w dniach 14 – 16 października, pod hasłem: Otrzymacie Jego moc) słowa ks. kard. Leona J. Suenesa z Belgii, który zachęcał, by po powrocie do swojej wspólnoty prosić Boga o objawienie, nadanie jej imienia, gdyż w nim kryje się charyzmat i powołanie.

Wkrótce po powrocie do Poznania zebrali się animatorzy z duszpasterzem. Wiele osób pragnęło, by imię wspólnoty wiązało się z osobą Maryi. Jednak w czasie modlitwy nie było rozeznań potwierdzających ten zamysł. Niespodziewanie jedna z osób wypowiedziała słowo Jerozolima i zostało ono jednomyślnie przyjęte jako imię wspólnoty.

Imię wspólnoty

Imię „Jerozolima” z języka hebrajskiego oznacza „miasto pokoju”. Nazwa ta stała się dla członków wspólnoty kierunkowskazem dotyczącym jej powołania i charyzmatu.

Jerozolima ma być przede wszystkim miejscem oddawania czci Bogu, przestrzenią spotkania z Nim, bo to On nas zwołał i jest jedynym powodem naszego gromadzenia się.

Jerozolima - miasto, w którym najważniejsza jest świątynia, miejsce sprawowania kultu - pierwszym sposobem ewangelizacji ma być więc sprawowanie liturgii.

Wspólnota ma być miejscem uzdrowienia duchowego, emocjonalnego, fizycznego, przemiany myślenia, doświadczenia przebaczenia. Dokonuje się to przez formację intelektualną, służenie modlitwa wstawienniczą, przyjmowanie siebie nawzajem.

Wspólnota Jerozolima ma wskazywać na niebieskie Jeruzalem, cel naszego życia.

Ma przygotowywać uczestników spotkań do rozesłania na wszystkie strony świata do służby w Kościele i świecie:

to Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka (Łk 24,49); ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi (Dz 1,8).